Wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach dotyczył sporu spółki z branży motoryzacyjnej z organami skarbowymi w zakresie stwierdzenia, czy koszty nabywanych przez spółkę usług informatycznych stanowią koszty bezpośrednio związane z wytworzeniem finalnych produktów spółki (a w konsekwencji nie podlegają limitowaniu zgodnie z art. 15e ustawy o CIT), czy są to raczej koszty pośrednie (podlegające limitowi w zaliczeniu do KUP). Jak można przypuszczać, spółka w złożonym przez siebie wniosku o interpretację argumentowała, że takie usługi informatyczne są kosztem bezpośrednim, ponieważ wpływają bezpośrednio na kształtowanie cen produktów przez nią wytwarzanych, a gdyby takich kosztów nie ponosiła, to nie mogłaby wykonywać produkcji na obecnym poziomie wydajności i jakości.

Meritum wyroku sprowadza się do kwestii ustalenia stopnia powiązania pomiędzy poniesionymi przez skarżącą spółkę kosztami, a efektem prowadzonej przez nią działalności (czy jest to powiązanie silne i bezpośrednie, czy raczej poboczne i „luźne”).

Sąd w orzeczeniu uznał, że kryterium bezpośredniego związku z efektem prowadzonej działalności powinno być rozpatrywane na podstawie funkcjonalnej wykładni przepisów ustawy o CIT. Aby uznać dany wydatek jako bezpośredni koszt uzyskania przychodu powinien on być:

• możliwy do przypisany dla określonego produktu prowadzonej działalności, oraz
• istotny z punktu widzenia ukształtowania ceny tego produktu.

Sąd uznał, że wydatki spółki poniesione na usługi informatyczne nie spełniają obu ww. przesłanek i podtrzymał negatywne dla spółki stanowisko Dyrektora KIS.

Nie można w omawianej sprawie w zupełności odmówić racji skarżącej Spółce, która podała mocne argumenty z punktu widzenia prowadzonego biznesu.  Rzeczywiście dla spółki istnieje konieczność korzystania ze specjalnych programów, tak aby sprostać aktualnym wymaganiom rynku i nie stracić przewagi konkurencyjnej. Niemniej jednak, punktem wyjścia w wykładni prawa podatkowego jest zawsze literalna wykładnia, a w rozpoznawanej sprawie wykładnia pozwala na jednoznaczne i precyzyjne ustalenie znaczenia przepisu („koszt bezpośrednio związany z wytworzeniem towaru”). Wyłączenie z limitowania wszelkich kosztów, także tych pośrednio związanych z towarem (a więc tych, które nie kształtują bezpośrednio ceny) w efekcie mijało by się z celem samej nowelizacji.

Dodatkowo zwracamy uwagę, że generalnie art. 15e wzbudza wiele pytań i kontrowersji u podatników. W praktyce doradztwa podatkowego spotykamy się w ostatnim okresie z bardzo dużą ilością wniosków o interpretację dotyczących różnych aspektów tego artykułu, m. in w zakresie rodzajów usług, których koszty nabycia podlegających limitowaniu (z uwagi na otwarty katalog zawarty w ustawie), metodologii kalkulacji limitu (kwestie EBITDA, kwoty wolnej 3 mln zł itp.) oraz  (jak to było w omawianym wyroku) czy dany koszt należy uznać za bezpośrednio czy pośrednio związany z produktem czy usługą.